Γιάννης Πυργιωτάκης Ομότιμος Καθηγητής-πρ. Αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης
Αποχαιρετήσαμε τη Φώφη μας. Για μια ακόμη φορά καλό σου ταξίδι Φώφη. Και όλος ο αποχαιρετισμός σου, μου θύμισε εκείνον της Μελίνας. Εσείς οι δυο γυναίκες ασκήσατε την πολιτική με την καρδιά σας. Δώσατε καρδιά, κερδίσατε καρδιά: Την καρδιά του λαού που υπηρετήσατε. Ήσασταν μοναδικές. Γι’ αυτό και ο λαός σας ξεχώρισε. Σας είπε με τα μικρά σας ονόματα. Ήσασταν και θα παραμείνετε δικές του. Η Μελίνα, η Φώφη. Και στους δικούς σου δεν χρησιμοποιείς επίθετο, ούτε τίτλους. Απλά το μικρό τους όνομα.
Κι αυτό που οφείλουμε να κρατήσουμε από τη Φώφη συμβολικά, είναι αυτό που μας αποκάλυψε η μικρή της κόρη, η Κατερίνα:
–Ένα, δύο, τρία, πάμε.
Όταν δηλαδή η Φώφη ήταν πλέον εξασθενημένη από τη νόσο κι αδυνατούσε να σηκωθεί, τα παιδιά την έπαιρναν με αγάπη από το χέρι, το ένα από την αριστερή πλευρά, το άλλο από τη δεξιά, κι η Φώφη έδινε το σύνθημα
-Ένα, δύο, τρία, πάμε.
Και συντονίζονταν όλοι μαζί κι η Φώφη ήταν όρθια. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο μόνος ελπιδοφόρος συμβολισμός για την Ελλάδα. Κι αυτό ακριβώς οφείλουμε να κρατήσουμε εμείς τα παιδιά της σήμερα, 28η Οκτωβρίου. Σήμερα που η Πατρίδα νοσεί κι εξασθενημένη από κάθε πλευρά, αδυνατεί να σηκωθεί, ας την πάρουμε από το χέρι κι ας συντονιστούμε όλοι μαζί.
Οι πολιτικοί μας πρώτοι ας δώσουν το παράδειγμα.
Και ας συντονιστούν και από την αριστερή και από τη δεξιά πλευρά και
–Ένα, δύο, τρία, πάμε!
Είναι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να ελπίζουμε για μια Ελλάδα όρθια
με το κεφάλι ψηλά.
